Kort antwoord: zelf weten. Natuurlijk mag je zelf kiezen aan welke hand je jouw trouwring draagt. Het is jouw hand, jouw ring en jouw huwelijk. En zeker, er zijn van oudsher bepaalde tradities die je kunt volgen, bijvoorbeeld op basis van je geloof of het land waar je woont, maar er zijn geen straffe regels waaraan je je moet houden en dus beslis je zelf hoe je hem draagt.
Mensen gaan vaak voor de praktische optie: ben je rechtshandig, dan draag je de trouwring links, en andersom. Dus draag ‘m aan de hand die je het minst gebruikt, dan blijft je ring het langst mooi. Een andere optie is je ring juist aan je meest gebruikte hand te dragen, om je ring aan iedereen te laten zien. Want ook dat is belangrijk, de ringen zijn er immers niet alleen voor het uiterlijk vertoon. Een trouwring is meer dan een sieraad. Met het ja-woord beloof je begrip, geborgenheid, liefde en trouw en geef je als teken daarvan de ring. En niet alleen omdat de mannen zo hun trouwdatum niet vergeten, maar vooral omdat jullie ringen het symbool zijn voor een oneindige verbinding. Ze maken het echt. Ze zijn en maken het rond.
Vroeger geloofde men dat vanuit de linker ringvinger een ader helemaal doorliep naar het hart, de ‘Vena Amoris’, de plaats van alle gevoelens van liefde. Goed verhaal maar niet meer dan dat. Protestanten droegen hem rechts, katholieken en moslims links. In Frankrijk, Italië en Duitsland draagt men de trouwring aan de rechterhand. In Amerika links. In ons kikkerlandje polderen we natuurlijk weer. De keuze blijft reuze. Ook aan welke vinger je je verlovingsring draagt, kies je zelf. Maar de vinger naast je pink heet natuurlijk niet voor niets de ringvinger. En je geliefde je middelvinger geven, het kan, erg romantisch is het niet maar ook hier: zelf weten.
